رابطه بین اختلال خواب و بیماری آلزایمر

عوامل زیادی ممکن است در ابتلا به آلزایمر نقش داشته باشند.

بیدار ماندن در شب ...... ممکن است شانس شما را برای ابتلا به بیماری آلزایمر افزایش دهد ، این خبری است که به تازگی در دیلی میل منتشر شده است. یک مطالعه اخیر آمریکایی رابطه ای بین نوسانات خواب و وجود سطوح بالای گروه های پروتئینی غیر طبیعی در مغز (معروف به پلاک های بتا آمیلوئید) کشف کرد. با این حال ، رابطه بین کیفیت خواب و بیماری آلزایمر اثبات نشده است.

این مطالعه بر روی 26 فرد نسبتاً مسن انجام شد که برای اندازه گیری و تعیین میزان پلاک های پروتئینی در مغز خود اسکن مغزی انجام داده بودند. محققان دریافتند که بین میزان پلاک های پروتئینی اضافی و کمبود خواب عمیق در شب رابطه وجود دارد. این نیز به نوبه خود با کاهش توانایی در به خاطر سپردن واژگان زوجی در آزمون شب گذشته همراه بود.

شایان ذکر است که این پیوند تنها پیوند یا ارتباطی است که در طول مطالعه بر روی نمونه تصادفی ظاهر شده است. این مطالعه نمی تواند ثابت کند که این پلاک های پروتئینی هستند که باعث بی خوابی و عملکرد ضعیف در تست حافظه می شوند یا اینکه کم خوابی باعث رشد پلاک ها می شود.
علاوه بر این ، علیرغم عناوین رسانه ها ، این مطالعه نتوانست نشان دهد که آیا بهبود کیفیت خواب خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش می دهد یا پیشرفت آن را کند می کند ، زیرا شرکت کنندگان هیچ گونه علائمی از زوال عقل نداشتند و آنها در یک دوره زمانی مورد آزمایش قرار گرفتند.

سرچشمه داستان از کجاست؟
این مطالعه توسط گروهی از محققان در مرکز پزشکی دانشگاه کالیفرنیا و آزمایشگاه ملی لارنس برکلی انجام شد و توسط موسسه ملی بهداشت ایالات متحده تأمین مالی شد. این مطالعه در مجله Medical of Neurosciences منتشر شد. برخی گزارشات رسانه های انگلستان نادرست بود. به عنوان مثال ، دیلی میل نوشت بزرگسالانی که از خواب منظم محروم هستند دارای بالاترین سطح بتا آمیلوئید هستند ، در حالی که این در مطالعه مشخص نشده بود. همچنین ، الگوی خواب شرکت کنندگان فقط برای یک شب کنترل شد ، بنابراین محققان الگوهای معمول خواب خود را ارزیابی نکرده و آن را در نظر نگرفتند. ادعای آنها مبنی بر اینکه این مطالعه همچنین نشان داد که حلقه های باطلی وجود دارد که در آنها پروتئین نه تنها حافظه را خراب می کند ، بلکه از اختلال خواب نیز ایجاد می شود ، نادرست تلقی می شود ، زیرا این در مطالعه یافت نشد. همه اینها گمانه زنی هایی از طرف آنها بود.

همچنین ، "دیلی میل" نتایج این تحقیق را اغراق آمیز نشان داد و درباره محدودیت های این مطالعه چیزی ننوشت.

این مطالعه برای چه کسانی انجام شده است؟
افراد مورد تحقیق شامل 26 فرد مسن بدون اختلال شناختی بودند. مغز شرکت کنندگان برای یافتن مقدار پلاک بتا آمیلوئید اسکن شد و آزمایش زوج واژگان قبل و بعد از خواب شبانه در آزمایشگاه انجام شد تا توانایی آنها در به خاطر آوردن حافظه مورد آزمایش قرار گیرد.

شرکت کنندگان در مطالعه هیچ گونه علائمی از زوال عقل ، مشکلات روانی یا اختلالات خواب نداشتند و هر یک از شرکت کنندگان با استفاده از اسکن PET اسکن مغز را برای تعیین تجمع مقدار پروتئین بتا آمیلوئید که در ماده خاکستری مغز رشد کرده بود ، انجام دادند.

سپس ، واژه ها قبل و بعد از خواب شب در آزمایشگاه انجام شد. خواب REM و NREM توسط الکتروانسفالوگرام تعیین شد ، آزمایشی که فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند. آزمون زوج کلمه شامل یادگیری گروهی از جفت کلمات بود. حافظه کوتاه روزانه با درخواست از شرکت کنندگان برای یادآوری برخی از واژگان زوج پس از 10 دقیقه مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش حافظه طولانی روزانه روز بعد انجام شد و در آنجا از آنها خواسته شد تا بقیه کلمات را به خاطر بسپارند. این کار همچنین با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی رفتاری و عملکردی مغز انجام شد تا محققان بتوانند نگاه کنند و ببینند کدام قسمت های مغز فعال هستند ، مانند هیپوکامپ ، که مسئول حافظه است.



نتایج اصلی چه بود؟

افزایش پروتئین بتا آمیلوئید در قشر پیش پیشانی مغز ، و با کاهش مدت خواب غیر REM همراه بود. به طور خاص ، با فعالیت موج با فرکانس کمتر از 1 هرتز همراه بود ، و این نتایج پس از تنظیم عوامل سن و حجم ماده خاکستری قابل توجه باقی ماند. پروتئین بتا آمیلوئید موجود در سایر مناطق مغز با حرکت غیر سریع چشم یا حرکت موج آهسته کمتر از 1 هرتز ارتباطی ندارد.

کاهش خواب موج آهسته NREM و افزایش بتا آمیلوئید در قشر پیش پیشانی مغز با حافظه ضعیف تری از رویدادهای شب گذشته و همچنین افزایش فعالیت در هیپوکامپ همراه بود.

میزان بتا آمیلوئید ارتباط مستقیمی با اختلال در ایجاد حافظه جدید نداشت. این پیوند تنها زمانی ایجاد شد که خواب NREM در آمار گنجانده شد.

محققان چطور نتیجه را تفسیر کردند؟
نویسندگان به این نتیجه رسیدند که "نتایج یک اختلال خواب جامع" که از طریق آن آسیب شناسی بتا آمیلوئید می تواند به درمان زوال شناختی مربوط به هیپوکامپ در افراد مسن کمک کند ، آنها مشاهده کردند که علم بتا آمیلوئید قشر مغز با نوسانات مثبت آهسته خواب NREM از سوی دیگر ، تقویت حافظه بلند مدت بر اساس هیپوکامپ.

محققان از مطالعات و آزمایشات قبلی روی حیوانات حدس زدند که اختلال در خواب بدون REM باعث تجمع پلاک بتا آمیلوئید می شود و این امر متعاقباً میزان خواب REM را کاهش می دهد و یک چرخه معیوب ایجاد می کند. با این حال ، واضح است که این نظریه است و در این مطالعه اثبات نشده است.

نتیجه:
این مطالعه کوچک بر روی 26 فرد مسن ارتباطی بین تجمع پلاک های پروتئینی در مغز ، خواب ضعیف یا آرام و مشکل در به خاطر سپردن رویدادهای شب گذشته نشان داد.

محدودیت اصلی این مطالعه طراحی مقطعی مطالعه است. این بدان معناست که این مطالعه نمی تواند ثابت کند که رشد پلاک های بتا آمیلوئید ممکن است باعث کمبود خواب آرام و یا هر یک از آنها باعث مشکلات حافظه شود. این مطالعه همچنین نشان نداد که خواب ناآرام در اثر تجمع پلاک ایجاد می شود و این می تواند با بیماری آلزایمر مرتبط باشد. عوامل دیگری نیز وجود دارد که بر اساس نتایج بدست آمده است ، مانند مشکل خواب در محیط آزمایشگاه.

علاوه بر این ، علیرغم ادعاها و ادعاهای رسانه ها ، این مطالعه در یک دوره زمانی خاص انجام شده است و بنابراین نمی تواند نشان دهد که افزایش خواب NREM می تواند خطر زوال عقل مانند بیماری آلزایمر را کاهش داده یا پیشرفت آن را کند، کند.

به طور کلی ، این مطالعه جالب است ، اما هنوز نیاز به مطالعات بیشتری است که به دوره های طولانی مدت بستگی دارد تا بتوان این رابطه را بهتر درک کرد. در پایان ، می گوییم یک خواب آرام دارای مزایای زیادی است که باعث افزایش سلامتی و فعالیت می شود.